Beaches of Florida
Blijf op de hoogte en volg O.J.
27 Februari 2018 | Verenigde Staten, Panama City
Bikers in the USA blog 4 25-27 feb.
Heb je dat ook wel eens? Dat je opstaat en dat je het gevoel heb dat het een fijne dag wordt? Nou dat had ik vanmorgen nu dus ook. Maar het liep toch even anders…..
We schrijven nu dinsdag de 27ste februari. We zijn aangeland in Panama-City, ongeveer 420 km beneden New-Orleans. Gisteren hebben we een rustdag gehouden op een schiereiland met het mooie plaatsje Cedar-Key. Een genoegen om te verblijven en dat deden we dus ook. Lekker geluierd en het stadje eens goed aan een inspectie onderworpen. Kijk maar eens naar de foto’s cq het filmpje. Ook de tocht ernaar toe is prima verlopen. Vanaf Arcadia zijn we 250km Noord-West gereden. Tijdens de lunch zaten we aan tafel met een ‘oude biker’, prachtige verhalen en we hebben goede tips ontvangen. Maar terug naar vanmorgen. We wilden vroeg weg. Van Cedar-Key naar hier is ongeveer 435 km en daar moet je de tijd voor nemen. We hebben nl nog niet zoveel zitvlees gekweekt dus onze zachte billetjes moeten regelmatig verlost worden van de harde Harley stoelen…… Nu wisten we dat de receptie pas om 1000 uur open ging en dat was natuurlijk voor ons veel te laat. Uiterlijk 0800 uur wilden op de bike zitten om eerst ergens te ontbijten. Dat kennen ze hier nl niet, hotels en ontbijt. Hoogstens soms in het weekeinde en dan is het nog erg magertjes. Daarom hadden we de dag ervoor geregeld dat we de sleutels op de kamer konden laten liggen en wij dus vroeg vertrekken. Op tijd waren we vanmorgen en terwijl ik mijn bike aan het optuigen was kom ik tot de ontdekking dat ik mijn beurs (voor niet-Friezen portefeuille) niet in mijn broekzak had zitten. Aftuigen dus alles maar weer, alle tassen open maar nee hoor, foetsie. Er zat dus niets anders op om te wachten tot de receptie openging. Eerst dus maar even ontbijten. Dat duurde langer dan gepland en het was al 0930. Ik had het geluk dat er ondertussen iemand van de receptie aanwezig was en ja hoor, onder de lakens lag het kleinood. Mooi, toch nog redelijk op tijd dus. Wij weer op pad toen ik opeens een unheimlich gevoel kreeg en ja hoor, bij inspectie der klederen kon ik nergens mijn sleutels vinden vd bike. Je begrijpt het, er werd even stevig gefoeterd. Nee, niet door Cees, die blijft de rust zelve, maar wel door mij. Die sleutels kon maar 1 plaats liggen en dat was waar we ontbeten hebben. Cees erheen en ja hoor, daar lagen ze. ‘Hoe kan dat nu’, hoor ik de slimmeriken onder ons denken. Rijden op een motor zonder sleutel? Ja, dat kan, De HD.s hebben geen sleutel nodig, dat maakt de kans op kwijtraken ook zo groot. Het zal vast nog wel een keer gebeuren. Gelukkig is de rest van de dag zonder problemen verlopen. We hebben in het kustplaatsje Carrabelle een lunch genoten. Wat een leuk tentje. Mooi koffie hoekje, werd alleen muziek van de Beatles gespeeld en er hing een sfeer uit de jaren 60. De hele toch hier naar toe was prachtig, zo langs de kust. En voor degene die het na willen kijken op Google-Maps, highway 98…….
Nu liggen we op bed. Net ff gebruik gemaakt van het lopend buffet waarbij de toetjes het hoogtepunt waren. Stijn jongen, feestje voor jou!Morgen naar New-Orleans, nog een trip van 430 km. We zijn van plan om daar 2 nachten te blijven. Het volgende blog zal dus dan ook daarna geschreven worden. Nu nog even een kort filmpje maken en dan zijn we weer helemaal bij.
Grtz van ons!
Heb je dat ook wel eens? Dat je opstaat en dat je het gevoel heb dat het een fijne dag wordt? Nou dat had ik vanmorgen nu dus ook. Maar het liep toch even anders…..
We schrijven nu dinsdag de 27ste februari. We zijn aangeland in Panama-City, ongeveer 420 km beneden New-Orleans. Gisteren hebben we een rustdag gehouden op een schiereiland met het mooie plaatsje Cedar-Key. Een genoegen om te verblijven en dat deden we dus ook. Lekker geluierd en het stadje eens goed aan een inspectie onderworpen. Kijk maar eens naar de foto’s cq het filmpje. Ook de tocht ernaar toe is prima verlopen. Vanaf Arcadia zijn we 250km Noord-West gereden. Tijdens de lunch zaten we aan tafel met een ‘oude biker’, prachtige verhalen en we hebben goede tips ontvangen. Maar terug naar vanmorgen. We wilden vroeg weg. Van Cedar-Key naar hier is ongeveer 435 km en daar moet je de tijd voor nemen. We hebben nl nog niet zoveel zitvlees gekweekt dus onze zachte billetjes moeten regelmatig verlost worden van de harde Harley stoelen…… Nu wisten we dat de receptie pas om 1000 uur open ging en dat was natuurlijk voor ons veel te laat. Uiterlijk 0800 uur wilden op de bike zitten om eerst ergens te ontbijten. Dat kennen ze hier nl niet, hotels en ontbijt. Hoogstens soms in het weekeinde en dan is het nog erg magertjes. Daarom hadden we de dag ervoor geregeld dat we de sleutels op de kamer konden laten liggen en wij dus vroeg vertrekken. Op tijd waren we vanmorgen en terwijl ik mijn bike aan het optuigen was kom ik tot de ontdekking dat ik mijn beurs (voor niet-Friezen portefeuille) niet in mijn broekzak had zitten. Aftuigen dus alles maar weer, alle tassen open maar nee hoor, foetsie. Er zat dus niets anders op om te wachten tot de receptie openging. Eerst dus maar even ontbijten. Dat duurde langer dan gepland en het was al 0930. Ik had het geluk dat er ondertussen iemand van de receptie aanwezig was en ja hoor, onder de lakens lag het kleinood. Mooi, toch nog redelijk op tijd dus. Wij weer op pad toen ik opeens een unheimlich gevoel kreeg en ja hoor, bij inspectie der klederen kon ik nergens mijn sleutels vinden vd bike. Je begrijpt het, er werd even stevig gefoeterd. Nee, niet door Cees, die blijft de rust zelve, maar wel door mij. Die sleutels kon maar 1 plaats liggen en dat was waar we ontbeten hebben. Cees erheen en ja hoor, daar lagen ze. ‘Hoe kan dat nu’, hoor ik de slimmeriken onder ons denken. Rijden op een motor zonder sleutel? Ja, dat kan, De HD.s hebben geen sleutel nodig, dat maakt de kans op kwijtraken ook zo groot. Het zal vast nog wel een keer gebeuren. Gelukkig is de rest van de dag zonder problemen verlopen. We hebben in het kustplaatsje Carrabelle een lunch genoten. Wat een leuk tentje. Mooi koffie hoekje, werd alleen muziek van de Beatles gespeeld en er hing een sfeer uit de jaren 60. De hele toch hier naar toe was prachtig, zo langs de kust. En voor degene die het na willen kijken op Google-Maps, highway 98…….
Nu liggen we op bed. Net ff gebruik gemaakt van het lopend buffet waarbij de toetjes het hoogtepunt waren. Stijn jongen, feestje voor jou!Morgen naar New-Orleans, nog een trip van 430 km. We zijn van plan om daar 2 nachten te blijven. Het volgende blog zal dus dan ook daarna geschreven worden. Nu nog even een kort filmpje maken en dan zijn we weer helemaal bij.
Grtz van ons!
-
28 Februari 2018 - 12:57
Leon:
Het is al bijna een avontuur (voor jou) om te vertrekken haha.
Maar goed dat yang er ook bij is.
Mooie foto's weer. Geniet verder van de reis. -
28 Februari 2018 - 16:22
Helene:
Altijd al een geluksvogel geweest als ie iets kwijt raakt....
Fijne tijd mannen, hier is het vannacht -10.... -
28 Februari 2018 - 22:39
Esther:
Mooie verhalen weer, en “zoek en gij zult vinden” -
02 Maart 2018 - 09:18
Dorothea:
2 dingen: waarom neem je mij niet eens mee? En er liggen hier nog een... en een ... en ik vond ...
Machtig mooie foto's OkkeJan. Beetje vrolijker kijken bij het ontbijt mag, maar ja, als het niks is kun je er ook niks van maken. Blijf genieten, ik lees het graag..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
