Twee kaaskoppen in Cuba

Twee kaaskoppen in Cuba. Blog 1

Cuba, here we come. Schakelen is het. Niet alleen in ons hoofd maar ook met de auto. Nou ja, auto, een barrel is het. Maar dat mag de pret niet drukken, we zijn er en het gaat een feest worden! Waar gaan we beginnen. Kort nachtje gehad. Op de een of andere manier denken die hoteleigenaren dat we al seniel zijn geworden want er ligt plastic onder de lakens. Niet fijn! Kost je je nachtrust. Cees was het eerste wakker en als hij het in zijn hoofd heeft, heeft ie het niet in zijn kont. Eruit dus en om 6.45 ready to go. Eerst ff de rental inleveren om daarna te gaan inchecken. Alles onder controle en na het invullen van vele papieren was het boarden. Omhoog en weer naar beneden, voordat je het weet ben je in Cuba. En dan begint het schakelen. Alles op zijn dooie akkertje, heerlijk! Al snel heb ik in de gaten dat dit hetgeen wat de Cubanen het beste beheren geduld is. Niet mijn sterkste kant maar op vakantie kan ik er wel mee leven. Het duurde dan ook even voordat we de rental meekregen. Cees had vanuit België dit al geregeld maar er 1 meekrijgen is een ander verhaal. Dat duurde dus even en na de gebruikelijke beleefdheden was het klaar; onze barrel, een peugeotje 208 was ready for take off. Niet helemaal waar, we mochten nog even een half uurtje wachten totdat het barrel schoon werd verklaard. Aan welke kwaliteitseisen dit moet voldoen is een raadsel, je snapt 'em wel.
Goed, het plan was om eerst een stuk snelweg te nemen en daarna een wat meer toeristische route te nemen. Het einddoel was Vinales, een plaatsje in het Oosten van Cuba. Ongeveer 150 km van Havanna. Daar hadden we onze eerste 2 overnachtingen gepland bij een zg ‘casa particulare’. Ook al eerder geboekt vanuit Nederland. Goed, van g4, internet etc hebben ze nog nooit gehoord. Gelukkig had ik de google maps kaarten eerder gedownload en dat hielp ons de juiste weg te vinden in samenwerking met een ouderwetse kaart. Zo gezegd zo gedaan en wij op weg. De eerste 80 km middels de snelweg, alhoewel, ‘snel’ is wat overdreven. Paard en wagens, fietsers en duizenden kuilen in de weg zorgen ervoor dat we het rustig aan moesten doen, en dat deden we ook. Dus wij na 80 km van de weg af, helaas geen succes. De tocht was prachtig maar na 7 km besloten we weer terug te gaan, niet te doen in het tempo welke we moesten aanhouden vanwege de barre wegomstandigheden. Terug naar de snel…., ehhhh, hoofdweg en het laatste stuk gewoon doorgereden totdat we er wel af moesten om in Vinales te komen. Bij de eerste de beste kruising werden we tegen gehouden door iemand…. Of we wel wisten dat we 20 seconden stil moesten staan bij een kruising en dat we geluk hadden dat er politie stond. En dat alles in het Engels. En, by the way, of hij mee kon rijden naar Vinales. Zoveel zorgzaamheid ten opzichte van ons konden we niet weigeren, aldus namen we die gast mee. Nou moet je weten dat het hier de bedoeling is dat je mensen meeneemt, ze staan gewoon langs de kant van de weg en steken hun hand omhoog om mee te kunnen. Tijdens de rit nodigde hij ons uit om bij zijn ouders een Biertje te komen drinken in hun Café. Hij trakteerde en we konden daar ook eten maar dat moesten we zelf betalen. Tevens waarschuwde hij ons dat er in het plaatsje allerlei mensen je proberen te strikken voor alles en nog wat. Gevat antwoordde ik:” net zoals jij dus”. Lachen….. En daar zit ik nu dus, voor ons huisje particulare. Met een cerveza in de hand en genietend van het buitenleven. Cees en ik spreken geen Spaans dus dat was even lachen bij het voorstellen. Maar ook dat kwam goed, morgenvroeg wordt om 0900 uur het ontbijt geserveerd en de paarden zullen ook klaar staan. Waarvoor weet ik niet maar we gaan het meemaken.

En dan is het 24 uur later. Weer zit ik lekker voor ons huisje en we hebben net weer genoten van ons heerlijke ontbijt. Het was een mooie dag. Na het ontbijt zijn we de hort op gegaan en inderdaad met een stel paarden de omgeving verkend. Het werd een mooi tochtje en het filmpje spreekt voor zich. Van Cubaanse koffie en rum tot het maken van de wereldberoemde sigaren. Het weer is hier prachtig, temperatuur zo’n 28 graden met een mooie vochtigheid. Bewolkt maar toch ook veel zonneschijn. Gisteravond kwam er even wat water uit de lucht, holy moly….. op zich was dat wel grappig. We zaten nl in een kroeg met live muziek met een soort patio met ‘live’ music. Natuurlijk salsa en aanverwante geluiden. Heerlijk! Op die binnenplaats werd er dus gedanst, zelfs buiten op straat. Toen het begon te regenen moest er geschuild worden maar het dansen ging gewoon door, gewoon tussen de zitplaatsen waar het steeds drukker werd omdat de sluizen boven even opengingen. Geweldig!

Tja, en dan Cuba verder. Geen internet en alles, maar dan ook alles wordt gecontroleerd door de staat. Toch lijken de mensen hier gelukkig. Er wordt veel op straat geleefd en de mensen zijn erg vriendelijk. Het ‘ola’ hier en ‘ola’ daar hoor je overal en er gaat steeds een handje omhoog. Maar geen internet….. Er zijn op Cuba een aantal wifispots waar je een kaartje voor moet kopen. Je koopt dan tijd. Dat gaan we dus zo proberen en als je dit leest dan weet je dat het gelukt is.