Help, de beer is los!

Tja, dat kan je verwachten. Als je bestemming Big Bear Lake heet, kan je beren verwachten. Nu zien veel meer mensen leeuwen en beren op de weg maar wij, in dit geval, alleen maar beren. We waren nog geen minuut op onze bestemming of wij werden al met deze indrukwekkende beesten geconfronteerd. Een bruine en een zwarte. Moeder en kind volgens de lokale bewoners. Ik kon er een mooi plaatje van schieten. Gelukkig hebben ze alleen interesse in het afval en niet in ons want het scheelde nog geen 10 meter....
Ik denk dat dit de langste tocht tot nu toe was. En wat voor een, door de cactus woestijn, de Amerikaanse Alpen en druivenplantages, zover het oog reikt. Helemaal goed. Wat minder was, is dat ik mijn brommer om heb laten vallen. Nu moet je weten dat zo'n ding ongeveer 450 kg weegt, geen pakje suiker dus. Tijdens de rit door de Alpen had Cees er genoeg van, het werd hem te bochtig en besloot voor een pitstop te gaan ik volgde braaf maar helaas kon mijn schoen niet de weerstand van het zand weerstaan en hopla, ik gleed weg en met mij de bike. Met verenigde krachten stond ie ook zo weer overeind. Gelukkig geen schade. Ik ook niet...,
Het was een lange tocht, meer dan 400 km op allerlei prachtige kronkelwegen, prachtig!! We kwamen wel gaar aan, zoals dat heet. Gelukkig was er een Mexicaan in de buurt (lekker he Cees?), daar hebben we de inwendige mens versterkt. Nu uitbuiken en dit stukje schijven. Kan helaas niet beloven dat alle foto's erbij komen want de verbinding is slecht. Morgen de een na laatste dag met de bike, jammer. Zondag gaan we ze inruilen voor een auto voor de 2e helft van de vakantie. Natuurlijk zouden we langer willen biken maar het is gewoon te duur, moet wel leuk blijven. LasVegas heeft ook nl niet gebracht wat we ervan verwachten...., dus, met de auto, ook leuk.
Goed mensen, dat was hem weer. Oant moarn!!