The Zion Canyon experience.
Door: OJ
Blijf op de hoogte en volg O.J.
27 Oktober 2016 | Verenigde Staten, Paragonah
We namen het ervan. Prima geslapen en natuurlijk weer begonnen met een loopje.... om 10.00 uur naar de Walmar om wat boodschapjes te doen. Het doel van vandaag is Zion Canyon. Zo'n 120 mile van ons vandaan. On the road dus.... met een tussenstop in Kanap voor een bakkie. Tevens even een hotelletje uitzoeken want we waren immers een dag verlost, sorry, een dag alle verbindingen kwijt. Cedar City is het geworden. Maar daar kwamen we niet zonder slag of stoot....
Na een dik uur rijden kwamen we bij de ingang van de Canyon. We hadden al een multi-pas dus we konden direct door. Toch maar even stoppen om de route te bepalen, je verdwaalt er zomaar...... Ook dat was zo gepiept, helaas het starten van mijn motor niet. Op het display vroeg ie (of is het een zij, ik denk het , ik begin met dit ding ook een haat/liefde relatie te krijgen... , naar een pincode. Nou kan ik me niet meer herinneren dat ik ooit in dat ding een pinpas heb gestopt.... Bellen dus naar de Eagleriders compagnie, geen bereik. Lekker dus. Nou is goede raad duur, dus zelf maar even nadenken. Schiet me opeens te binnen dat bij de uitleg van dat dingdat ik niet mijn sleutels moest kwijtraken. Als ik nl 5 meter verwijdert ben van het ding (grrrr) krijgt niemand het meer aan de praat. Een soort transponder dus. Sleutels zoeken dus, want op die bos zat ie. Je raadt het al, nergens te vinden. Nou zijn we ongeveer 2 mile voor de ingang van het park even gestopt om een foto te maken. Cees terug dus om te zoeken en ja hoor gevonden. Helaas was er een auto overheen gereden dus nog steeds geen beweging in dat ding te krijgen. Nou weten de meeste van julie dat ik altijd predik dat je aardig moet zijn voor de dingen die je vooruit helpen ( he Stijn?). Dus ik die transponder een massage beurt geven en voila, engine is running... ( ik zou willen dat het altijd zo makkelijk ging....) Wij verder, de Canyon in en ongelooflijk, wat een pracht en praal. Het is jammer dat jullie de filmpjes, gemaakt van de rijdende camera, niet kunnen zien, fantastisch! ( nee, Baukie, niet bang zijn, camera zit gemonteerd op mijn snelheidsduivel(in)). Als je een bucketlijst heb, zou ik dit erop zetten. Na ongeveer een dik uur gereden te hebben hadden we nog een kleine 50mile te gaan. Konden we ons ff uitleven, the highway werd voor ons de fastway.... heerlijk!
Aangekomen in Cedar City was het hotel een aangename verrassing. Prima hotel met prima kamer en prima bedden. Cees liet me weer versteld staan. Stelde hij voor om naar de Mexicaan te gaan, daar is ie normaal niet zo van... Maar ik wel dus, wij bonen en rats eten, prima.
Ondertussen het plan voor tomorrow gemaakt. Op naar Bryce Canyon. Maar eerst ff een tukje doen. Carpe Diem en Oant Moarn.
Na een dik uur rijden kwamen we bij de ingang van de Canyon. We hadden al een multi-pas dus we konden direct door. Toch maar even stoppen om de route te bepalen, je verdwaalt er zomaar...... Ook dat was zo gepiept, helaas het starten van mijn motor niet. Op het display vroeg ie (of is het een zij, ik denk het , ik begin met dit ding ook een haat/liefde relatie te krijgen... , naar een pincode. Nou kan ik me niet meer herinneren dat ik ooit in dat ding een pinpas heb gestopt.... Bellen dus naar de Eagleriders compagnie, geen bereik. Lekker dus. Nou is goede raad duur, dus zelf maar even nadenken. Schiet me opeens te binnen dat bij de uitleg van dat dingdat ik niet mijn sleutels moest kwijtraken. Als ik nl 5 meter verwijdert ben van het ding (grrrr) krijgt niemand het meer aan de praat. Een soort transponder dus. Sleutels zoeken dus, want op die bos zat ie. Je raadt het al, nergens te vinden. Nou zijn we ongeveer 2 mile voor de ingang van het park even gestopt om een foto te maken. Cees terug dus om te zoeken en ja hoor gevonden. Helaas was er een auto overheen gereden dus nog steeds geen beweging in dat ding te krijgen. Nou weten de meeste van julie dat ik altijd predik dat je aardig moet zijn voor de dingen die je vooruit helpen ( he Stijn?). Dus ik die transponder een massage beurt geven en voila, engine is running... ( ik zou willen dat het altijd zo makkelijk ging....) Wij verder, de Canyon in en ongelooflijk, wat een pracht en praal. Het is jammer dat jullie de filmpjes, gemaakt van de rijdende camera, niet kunnen zien, fantastisch! ( nee, Baukie, niet bang zijn, camera zit gemonteerd op mijn snelheidsduivel(in)). Als je een bucketlijst heb, zou ik dit erop zetten. Na ongeveer een dik uur gereden te hebben hadden we nog een kleine 50mile te gaan. Konden we ons ff uitleven, the highway werd voor ons de fastway.... heerlijk!
Aangekomen in Cedar City was het hotel een aangename verrassing. Prima hotel met prima kamer en prima bedden. Cees liet me weer versteld staan. Stelde hij voor om naar de Mexicaan te gaan, daar is ie normaal niet zo van... Maar ik wel dus, wij bonen en rats eten, prima.
Ondertussen het plan voor tomorrow gemaakt. Op naar Bryce Canyon. Maar eerst ff een tukje doen. Carpe Diem en Oant Moarn.
-
28 Oktober 2016 - 05:18
Hypolitus:
Mooi tijdstip om eens even alle foto's van jullie te bekijken. Volgens mij moeten jullie nu zo ongeveer gaan eten. Vergeet niet aan de vitaminen te denken. -
28 Oktober 2016 - 05:22
O.J. Oosterhoff:
claes, jongen, je bent er vroeg bij. Ik heb ff het verslag uitgebreid. Helft was in rook opgegaan. Heerlijk Mexicaans gegeten... succes morgen!, -
28 Oktober 2016 - 08:30
AM:
Sterk verhaal....we genieten hier bijna net zo als jij daar dankzij je woorden met foto's. Have a nice day!
-
28 Oktober 2016 - 20:31
Helene:
Super om zo de reis mee te kunnen volgen.
Geniet ervan! Hier alles oké! Vakantie weer voorbij dus maandag weer aan de bak.
Volgend weekend Sven verhuizen.
Stijn dinsdag tentamen.
Ben je weer bij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
